پیشینه و مبانی نظری سرطان پستان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 47 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏سرطان پستان
‏سرطان ‏پستان ‏يكي ‏از ‏شايع ‏ترين ‏انواع ‏سرطان ‏است ‏كه ‏هرساله ‏باعث ‏مرگ ‏و ‏مير ‏فراواني ‏در ‏بين ‏زنان ‏و ‏مردان ‏مي ‏شود (68 و 69). سرطان پستان در ایالات متحده آمریکا یک مشکل عمده بهداشتی است (23) و پس از سرطان ریه دومین علت مرگ ناشی از سرطان ها می باشد (24 و 55 و 70). تخمین زده می شود سالانه 1/1 میلیون زن در سراسر جهان به سرطان پستان مبتلا شده و 410000 نفر در اثر این بیماری جان خود را از دست می دهند (38). همچنین در امریکا بیشتر از 190000زن و 1900 مرد در سال دچار این بیماری می شوند و 40000 نفر نیز در اثر سرطان پستان فوت می کنند (23). بالاترین وقوع سرطان پستان در اروپا و ایالات متحده گزارش شده است (71). این سرطان 26% تمام سرطان های تازه تشخیص داده شده در زنان را تشکیل داده و مسئول 15% مرگ های وابسته به سرطان در زنان می باشد (72). طبق آمارهای فعلی، خطر ابتلا به سرطان در طول عمر ‏زن ‏1 به 8 است. هنگامی که این خطر در سنین مختلف در نظر گرفته شود، خطر ابتلا به سرطان پستان در سن 39 سالگی 1 در 210 ، و خطر ابتلا در سن 59 سالگی 1 در 26 است. تقریبا 80 % از موارد سرطان پستان، بعد از 50 سالگی تشخیص داده می شود (23).
‏سرطان وقتی بوجود می آید که DNA‏ به عنوان سیستم کنترل کننده اعمال سلول، تغییر کرده و رشد و تقسیم سلول از کنترل خارج شود. به هنگام بروز سرطان رشد وتکثیر سلولها از مهار و کنترل خارج می شود و تعداد زیادی سلول جدید ایجاد می شود که به تدریج منجر به ایجاد توده یا تومور سرطانی می گردد (73). سرطان پستان در واقع تومورهای بدخیمی هستند که بطور معمول در سلول های اپی تلیالی لوبولی- مجرایی پستان به وجود می آیند و از طریق سیستم لنفاوی به گره های لنفاوی زیربغلی گسترش می یابند. پس از آن تومور‏ ‏می تواند به نواحی دور دست بدن نظیر ریه ها، کبد، استخوان و مغز متاستاز دهد. وجود سلول های سرطانی پستان در گره های لنفاوی زیربغلی نشان می دهد که رشد تومور تنها به نواحی مجاور پستان محدود نمی شود، بلکه تومور توانایی گسترش به نواحی دور دست را نیز دارد. اکثر سرطان های اولیه پستان آدنوکارسینوم هایی هستند که در ربع فوقانی خارجی پستان واقع می باشند (71).
‏سلول های سرطانی بر مبنای این که به غشا پایه تهاجم کرده و از آن عبور می کنند یا خیر می توانند سرطان مهاجم - invasive
‏ یا سرطان درجا‏ ‏-‏ in situ
‏ باشند. که از سرطان های درجا می توان به کارسینوم لبولی‏ - lobular
‏ و مجرایی درجا اشاره کرد، و از کارسینوم های تهاجمی پستان می توان به بیماری پاژه نوک پستان، کارسینوم مجرایی مهاجم، آدنوکارسینوم همراه با فیبروز، کارسینوم مدولاری، موسینی، پاپیلری، توبولار‏ - tubular
‏، لبولی تهاجمی و سرطان های نادر (آدنوئید کیستی، سلول اسکاموس آپوکرین) اشاره کرد (72 و74 و 75). کاسینوماهای پستان به دو گروه عمده ‏مجرایی‏ (حدود 85% سرطانهای پستان) و لوبولار (حدود 15% سرطانهای پستان) تقسیم شده که بیشتر به صورت غیر مهاجم یا مهاجم دیده می شوند (76).
‏توصیف سرطان پستان درجا بر فقدان تهاجم سلول ها به بافت همبند زمینه و محصور بودن آنها در محدوده طبیعی مجرا و ‏لوبول‏ تاکید دارد. به حالتی گفته می شود که در آن سلول های به ظاهر بدخیم تنها به ناحیه مجاری یا لوبولی پستان محدود بوده و به غشای زیرین نفوذ پیدا نکرده اند. کارسینوم درجای مجاری پستان‏ ‏-‏ ductal carcinoma in situ (DCIS)
‏ (DCIS)‏ به عنوان مقدمه و پیش درآمد ارتشاح یا نفوذ کارسینوم به نواحی مجاور در نظر گرفته می شود. بر حسب الگوی رشد سلول های اشغال کننده مجرا، ویژگی های هسته این سلول ها، فعالیت میتوزی، وجود نکروز و نوع میکروکلسیفیکاسیون ها، DCIS‏ ها به سه نوع درجه بالا، بینابینی و درجه پایین طبقه بندی می شوند. DCIS‏ های درجه پایین متداول بوده و در حالت عادی چند کانونه هستند. DCIS‏ های درجه بالا به لحاظ شیوع در رده دوم قرار داشته و ساختمانی بهم پیوسته دارند و با میکروکلسیفیکاسیون بارز همراه می باشند (72 و 77).
‏کارسینوم درجای لوبولی‏ ‏-‏ lobular carcinoma in situ (LCIS)
‏ (LCIS)‏از واحدهای لوبولی انتهایی منشا گرفته و تنها در پستان زنان تشکیل می شود. با تکثیر و ازدیاد سلول های غیرطبیعی جامد و اتساع واحدهای لوبولی مشخص می گردد (71). برخلاف DCIS‏ معمولا به صورت تصادفی به وجود LCIS‏ پی برده می شود، در حالت عادی با میکروکلسیفیکاسیون همراه نمی باشد و کمتر به کارسینوم ارتشاحی تبدیل می شود (72).
‏سرطان های پستان اکثراً (75%) از نوع کارسینوم های ارتشاحی مجاری پستان هستند (23 و 71). این تومورها از سیستم مجرا منشا گرفته و معمولا به بافت های اطراف هجوم می برند و غالبا یک توده سفت و نامنظم در پستان ایجاد می کنند (23). آن ها در حالت عادی به گره های لنفاوی منطقه و نواحی دورتر متاستاز می دهند. معمولا در دهه های 5 و 6 زندگی به صورت توده منفرد و سفت ایجاد می گردد. 5 تا 10 % موارد سرطان پستان را کارسینوم های لوبولی تشکیل می دهند، این کارسینوم ها معمولا به صورت یک لایه ضخیم گسترده در پستان تظاهر می یابند (71).
‏کارسینوم مدولاری 5% از سرطان های پستان را تشکیل می دهد که بیشتر در زنان جوانتر از 50 سال تشخیص داده می شود (23). نوعی از کارسینوم مجرایی مهاجم است، که از مجاری بزرگتر داخل پستان منشا می گیرد و حاوی ارتشاح لنفوسیتی متراکم است (78).
‏سرطان موسینوس حدود 5-3 % از پستان را تشکیل می دهد و غالبا در زنان در دوره بعد از یائسگی و‏ در سنین‏ 75 سال و بالاتر دیده می شوند (23). کارسینوم موسینی (کلوئید) با حوضچه های خارج سلولی حاوی موسین مشخص می شود که با تجمعاتی از سلول های سرطانی درجه پایین احاطه شده اند(72). در دید ظاهری ممکن است مناطقی از تومور به صورت موسینی یا ژلاتینی به نظر برسند، در حالیکه از نظر میکروسکوپی این مناطق فاقد سلول هستند (78).
‏کارسینوم پاپیلری یک نوع سرطان خاص است که 2% کل سرطانهای تهاجمی پستان را تشکیل می دهد. معمولا در دهه هفتم زندگی وجود دارد. کارسینوم لوله ای گونه دیگری از سرطان پستان است که 2% کل سرطانهای تهاجمی پستان را تشکیل می دهد. معمولا در حول و حوش دوره یائسگی و یا ابتدای آن تشخیص داده می شود (72).
‏کارسینوم لوبولی تهاجمی 5 تا 10% سرطان های پستان را تشکیل می دهد (23). این سرطان از سلولهای کوچک با هسته های گرد، هستک های غیر مشخص و سیتوپلاسم مختصر تشکیل شده است (70).
‏آدنوئید کیستیک نوعی بسیار نادری از تومورهای پستان هستند که از دیدگاه بافت شناسی به تومورهای قابل مشاهده در غدد بزاق شباهت دارند. این کارسینوم ها عموما سرطان های خوب تمایز یافته ای هستند که به آهستگی متاستاز می دهند (78).