پیشینه و مبانی نظری نوآوری گرایی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 29 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏نوآوری‏‏گرایی‏- Innovation Orientation
‏مقدمه
‏"‏تنها یک تعریف صحیح از هدف کسب و کار وجود دارد: ایجاد مشتری... این مشتری است که کسب و کار را مشخص می‏‏کند... از آنجا که هدف کسب و کار ایجاد مشتری است هر سازمانی تنها دو وظیفه اساسی دارد: بازاریابی و نوآوری" (تاجدینی و همکاران، 2006). بازارهای جهانی بطور فزاینده برای سازمان‏‏ها رقابتی شده است. افزایش پیچیدگی و سرعت تغییرات، جهانی شدن تقاضای مشتریان و رقابت بیش از حد، شرایطی است که هر روزه سازمان‏‏ها با آن درگیر هستند. توسعه محصول و نوآوری برای بقا و موفقیت سازمان‏‏ها حیاتی هستند. همچنین آنها می‏‏توانند نیازها و احتیاجات مشتریان را نسبت به محصولات و خدمات عرضه شده کنونی مؤثرتر ارضا نمایند(لیسبوا، اسکارمیس و لاگس، 2011). سازمان‏‏ها در پاسخ به تغییرات در دانش مدیریتی و فنی، رقابت در صنعت، اهداف مدیران ارشد برای کسب شایستگی‏‏های متمایز و بهبود سطح عملکرد سازمانی، نوآوری را می‏‏پذیرند(دامان پور، واکر و آولانِد‏-Damanpour, Walker & Avellaneda
‏ا، 2009). شرکت‏‏ها بدون نوآوری قادر به باقی ماندن در رقابت نیستند، اما همیشه بین نیاز به تغییر و نیاز به فرآیندهای کارآمد که پس از سالها تکرار و تمرین ساخته شده‏‏اند، تعادل وجود دارد(تاجدینی و ترومان، 2010). نوآوری به عنوان(( پیاده‏‏سازی ایده‏‏های جدید که ایجاد ارزش می‏‏کنند)) تعریف می‏‏شود. این توصیف کلی به انواع مختلف از نوآوری مانند توسعه محصول، به کارگیری فناوری فرآیندهای جدید و شیوه‏‏های مدیریت اشاره دارد. این به معنای پذیرش محصولات و یا فرآیندهای جدید برای افزایش رقابت‏‏پذیری و سودآوری، بطور کلی براساس نیازها و الزامات مشتری است(لسکووار-اسپاکاپان و باستیک- Leskovar-Spacapan & Bastic
‏، 200). نوآوری نشان دهنده فرهنگی سازمانی است که معرفی فرایندها، محصولات و ایده‏‏های جدید که زیربنای گرایش استراتژیک در درازمدت هستند را تشویق می‏
‏کند( تاجدینی و ترومان، 2010). نوآوری در محصولات / خدمات جدید و پیاده‏‏سازی فرآیندهای کلیدی در حال تبدیل شدن به منابع برای مزیت رقابتی سازمان هستند(پریس، استویکا و بونسِلا‏-Price, Stoica & Boncella
‏، 2013). نوآوری ابزار اصلی است که به وسیله آن سازمان می‏‏تواند به رشد پایدار دست یابد(مک اویلی و همکاران- McEvily et al
‏، 2004). نوآوری به سازمان‏‏ها کمک می‏‏کند با تلاطمات محیطی روبه رو شده و با پیچیدگی‏‏های فزاینده محیط رقابتی امروزی سازگار گردند. بدین ترتیب شرکت‏‏های نوآور می‏‏توانند به این چالش‏‏ها سریع‏‏تر پاسخ دهند و محصولات و فرصت‏‏های جدید بازار را بهتر از شرکت‏‏های غیر‏‏نوآور کشف کنند. نوآوری ابزاری است برای تغییر یک سازمان که می‏‏تواند در قالب یک ‏پاسخ به تغییرات محیط داخلی یا خارجی در قالب یک اقدام مؤثر برای تأثیرگذاری بر محیط باشد. از آنجا که حتی باثبات‏‏ترین محیط‏‏ها نیز تغییر می‏‏کنند، سازمان‏‏ها باید بطور مداوم نوآوری‏‏هایی را انجام دهند(خمینز - Jiménez
‏، 2008).
‏2-2-6-2 بیان مسأله
‏سازمان‏‏ها به دلیل فشارهای محیط خارجی نظیر رقابت، حذف نظارت دولت، کمبود منابع و تقاضای مشتری، یا به دلیل انتخاب‏‏های داخل سازمانی نظیر دستیابی به شایستگی‏‏های متمایز، دستیابی به سطوح بالای اهداف و آرمان ها و افزایش میزان و کیفیت خدمات، نوآوری می‏‏کنند. در هر صورت، برای اطمینان از رفتار سازشی و تغییر سازمان به منظور حفظ و بهبود عملکرد سازمانی، نوآوری در نظر گرفته می‏‏شود(دامان‏‏پور و همکاران، 2009). نوآوری بدین ترتیب تعریف می‏‏شود((پذیرش یک ابزار، سیستم، سیاست، برنامه، فرآیند، محصول یا خدمت جدید که می‏‏تواند در داخل سازمان ایجاد شود و یا از بیرون خریداری شود و برای سازمان، جدید باشد)) (هالت و کتچن، 2001). کارنگی و بالتین- Carnegie & B
‏(1993) نوآوری را به عنوان چیزی که جدید یا بهبود‏‏یافته و به وسیله مؤسسه برای خلق ارزش افزوده( بصورت مستقیم برای مؤسسه یا به صورت مستقیم برای مشتریان آن) به کار گرفته می
‏‏شود، تعریف می‏‏کند. لیوینگستون - Livingstone
‏(1998) نوآوری را تولیدات جدید یا فرآیندهای که باعث افزایش ارزش محصولات جدید تولید شده برای استفاده خلاقانه از اطلاعات و سیستم‏‏های مدیریت منابع انسانی کارآ می‏‏شود، تعریف می‏‏نماید. براساس نظر چن و دیگران - Chen & et al
‏(2004) نوآوری به معرفی ترکیب جدید از عوامل اساسی تولید در درون سیستم تولیدی اشاره دارد. سرمایه نوآری قابلیت و توانایی سازمان‏‏دهی و به کارگیری تحقیق و توسعه، تکنولوژی‏‏های جدید و محصولات بدیع برای برآورده ساختن نیازهای مشتریان می‏‏باشد. فرآیند نوآوری فعالیت‏‏های دانش مدار، فیزیکی و تکنیکی را که در توسعه محصولات جدید نقش محوری دارند، در بر می‏‏گیرد. دامان‏‏پور و ویشنفسکی - Damanpour ‏& Wischnevsky
‏(2006) نوآوری را به عنوان توسعه و بکارگیری ایده‏‏های جدید(محصولات یا خدمات جدید و یا روش عملیات و غیره) و یا رفتار در سازمان تعریف کرده‏‏اند(تاجدینی و ترومان، 2012). ایده جدید می‏‏تواند به یک محصول، خدمت، بازار، ساختارهای عملیاتی و اجرایی، فرآیندها و سیستم‏‏های جدید مرتبط باشد(دامان‏‏پور و همکاران، 2009). کانتر- Kanter
‏(1999) با بیان ((موفقیت در کسب و کار امروزی نیازمند نوآوری است)) بر اهمیت نوآوری تأکید می‏‏کند(لسکووار- اسپاکاپان و باستیک، 2007). در واقع نوآوری به عنوان یکی از مهم‏‏ترین ‏جهت‏‏گیری‏‏های استراتژیک(پیشرو) برای شرکت جهت دستیابی به موفقیت بلندمدت(مارتینز-سانچز و همکاران - Martinez-Sanchez et al
‏، 2009 ؛ نوبل و همکاران، 2002) و همچنین رشد(برانباخ، 1999) در نظر گرفته شده است. سه نظریه اساسی پیرامون نوآوری وجود دارد:
‏1)نظریه کارآفرینی که در آن کارآفرینی- که یک عامل روانی است- تعیین‏‏کننده نوآوری می‏‏باشد و نوآوری توسط یک کارآفرین از طریق ایجاد شرکت جدید ساخته می‏‏شود.