پیشینه و مبانی نظری موسیقی و عناصر آن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 28 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏موسیقی
‏موسیقی و عناصر آن
‏موسیقی زبان جهانی شناخته شده ای است که قادر است سدهای فرهنگی، آموزشی، زبانی، ذهنی و هیجانی را از میان ببرد و با خط مشی فکری، حسی و عاطفی، خطوط ارتباطات بین فرهنگی را ارتقاء بخشد و تعاملات بین اقوام را تسهیل نماید (جانسون و رهولی دیویس Johnston, K., Rohaly-Davis, J
‏، 1996). اثر موسیقی در بیان و القای عواطف و هیجانات باعث شده تا افراد وقت زیادی را صرف شنود آن کنند (جاسلین و اسلوبودا Juslin P., Sloboda J.A
‏، 2001). در حقیقت بخش مهمی از ادراک م‏و‏سیقی به خاطر پاسخ القاء شده هیجانی آن می باشد و این خود انگیزه ای قوی را برای تداوم شنود موسیقی فراهم می کند (پانسب Pansepp J
‏، 1995).
‏استفاده از موسیقی در جهت مطالعه اثرات آن بر انسان تحت دو فاکتور اصلی موسیقایی یعنی صورت (فرم) و معنا (محتوا) مورد بحث و تامل می باشد. فرم و معنا دو عنصر سازنده موسیقی هستند که بنابر تبعات متفاوت ساختاری مایه های متنوعی از عواطف و هیجانات را در شنوده موجب می شوند. صورت در موسیقی شامل عناصر و ارکانی چون ریتم، اکسانت، طنین، اجرا، تمپو، و معنا نیز دربر گیرنده ساختار فواصل، زیرایی و مدگردی می باشد (زاده محمدی، 1384). از ترکیبات همزمان این عناصر شاخه های متنوعی از موسیقی شکل می گیرد. اگر چه هر یک از این عناصر موسیقی در ایجاد شکل زیبا شناسی ملودی نقش دارند اما عدم ترکیب برخی از این عناصر تداخلی را در مفهوم موسیقی ایجاد نخواهد کرد. در مقابلف اساس موسیقایی یک قطعه بر ترکیب دو رکن اولیه موسیقی یعنی ریتم و ملودی قرار دارد (ساتو Satoh, M
‏ و همکاران، 2007). علاوه بر این، ضرباهنگ یا همان تمپو عنصر مهم دیگری است که شکل ریتمیک یک ملودی را در سرعت زمانی خاص تنظیم می کند. در حقیقت بخش اصلی القای هیجانات منوط به سرعت اجرایی ریتم در یک قطعه موسیقایی می باشد.
‏ریتم الگوی زمانی فواطل در درون عبارت موسیقی است که درک قوی و ضعیف ضرباهنگ را به وجود می آورد (زاتر Zatorre, R.J
‏ و همکاران، 2007). در ملودی نیز توالی زیرایی موسیقی است که باعث شکل گیری عبارت موسیقایی می شود. اگر چه ملودی در زمان ساخته می شود و به نوعی ساختار و عبارت زمانی خود را دارد ولی مشخصه اصلی یک ملودی مربوط به ارتباط یک نت با نت بعدی آن می باشد (لیمب Limb J.C
‏، ‏2006). در حقیقت دو بعد اصلی یک ملودی شامل فواصل (فاصله در زیرایی بین دو نت) و بدنه ملودی (مسیر اصلی زیر ایی) است (پترو Pietro, M.D
‏ و همکاران، 2004). از ترکیب این فواصل در موسیقی غربی، دو مد مینور و ماژر شکل می گیرد که دو مد مهم در موسیقی غربی می باشد. تفاوتی که بین مد مینور و ماژور وجود دارد در نوع قرار گیری فواصل آنها است، بدین صورت که فواصل در مد مینور نسبت به مد ماژور کوچک تر و بسته تر است (یعنی فاصله دو نت، نزدیک به هم است). در حالی که در مد ماژور فواصل بازتر هستند (فاصله دو نت از یکدیگر زیاد است). دستگاه موسیقی ایرانی نیز حاصل ترکیب این فواصل است که از نتیجه ترکیب این فواصل هفت دستگاه اصلی شکل می گیرد. در واقع، تفاوت دستگاه ها در نوع قرار گیری متفاوت فواصل است به شکلی که برخی از دستگاه ها مثل چهار گاه و ماهور دارای فاصله ای بازتر هستند (همانند مد ماژور فاصله دو نت از یکدیگر زیاد است).
‏در‏ ‏نگاهی‏ ‏کلی‏ ‏صورت،‏ ‏ظاهر‏ ‏و‏ ‏سطح‏ ‏موسیقی‏ ‏و‏ ‏معنا،‏ ‏محتوای‏ ‏احساسی‏ ‏و‏ ‏شهودی‏ ‏و‏ ‏فکری‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏می‏ ‏آورد‏. ‏در‏ ‏هر‏ ‏اثر‏ ‏موسیقی‏ ‏صورت‏ ‏و‏ ‏معنا‏ ‏با‏ ‏هم‏ ‏تلفیق‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏هویت‏ ‏و‏ ‏حال‏ ‏خاصی‏ ‏را‏ ‏ساخته‏ ‏و‏ ‏گونه‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏موسیقی‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏می‏ ‏آورد‏. ‏به‏ ‏طور‏ ‏کلی‏ ‏ریتم‏ ‏در‏ ‏موسیقی‏ ‏خاستگاهی‏ ‏فیزیولوژیک‏ ‏و‏ ‏بدنی‏ ‏دارد‏. ‏انرژی‏ ‏فوق العاده‏ ‏ای‏ ‏را‏
‏تهییج‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏جریان‏ ‏می‏ ‏اندازد‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏ضربهای‏ ‏ملایم‏ ‏انرژی‏ ‏را‏ ‏آرام‏ ‏و‏ ‏تسکین‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏و‏ ‏مسیر‏ ‏را‏ ‏برای‏ ‏تاثیرگذاری‏ ‏ملودی‏ ‏هموار‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏و‏ ‏یا‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏متوقف‏ ‏می‏ ‏سازد‏. ‏به‏ ‏عبارت‏ ‏دیگر‏ ‏ریتم‏ ‏در‏ ‏موسیقی‏ ‏می‏ ‏تواند‏ ‏به‏ ‏گونه‏ ‏ای‏ ‏بکار‏ ‏گرفته‏ ‏شود‏ ‏که‏ ‏تسهیل‏ ‏کننده‏ ‏مسیر‏ ‏ملودی‏ ‏و‏ ‏تامل‏ ‏درونی‏ ‏و‏ ‏یا‏ ‏بازدانده‏ ‏آن‏ ‏باشد،‏ ‏به‏ ‏گونه‏ ‏ای‏ ‏که‏ ‏هیجان‏ ‏آن‏ ‏سدّی‏ ‏برای‏ ‏صور‏ ‏خیالی‏ ‏و‏ ‏توجه‏ ‏و‏ ‏تامل‏ ‏فکری‏ ‏شود(زاده محمدی، 1384).
‏صورت‏ ‏و‏ ‏معنا‏ ‏در‏ ‏گونه‏ ‏های‏ ‏موسیقی‏ ‏ایرانی‏ ‏مانند‏ ‏اصیل‏(‏کلاسیک‏)‏،‏ ‏پاپ‏ ‏و‏ ‏مردم‏ ‏پسند‏ ‏کوچه‏ ‏و‏ ‏بازاری‏ ‏حال‏ ‏و‏ ‏تاثیر‏ ‏متفاوتی‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏می‏ ‏انگیزد،‏ ‏یعنی‏ ‏هرگونه‏ ‏موسیقی،‏ ‏حال‏ ‏و‏ ‏زیبایی‏ ‏و‏ ‏تاثیرات‏ ‏خاص‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏دارد‏ ‏و‏ ‏بستگی‏ ‏دارد‏ ‏ملودی‏ ‏و‏ ‏ریتم‏ ‏چگونه‏ ‏به‏ ‏کار‏ ‏گرفته‏ ‏شده‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏آهنگساز‏ ‏از‏ ‏تلفیق‏ ‏ریتم‏ ‏و‏ ‏ملودی‏ ‏به‏ ‏چه‏ ‏صورتی‏ ‏بهره‏ ‏گرفته‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏اثرات‏ ‏روانی‏ ‏آن‏ ‏چه‏ ‏باشد‏. ‏آیا‏ ‏ترکیب‏ ‏ریتم‏ ‏و‏ ‏ملودی‏ ‏به‏ ‏گونه‏ ‏ای‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏موسیقی‏ ‏صرفآ‏ ‏التذاذی‏ ‏بدنی‏ ‏و‏ ‏حسی‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آورده‏ ‏و‏ ‏شنونده‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏حالتی‏ ‏از‏ ‏لذّت‏ ‏و‏ ‏تهییج‏ ‏جسمانی‏ ‏قرار‏ ‏داده‏ ‏است؟‏ ‏آیا‏ ‏ریتم‏ ‏و‏ ‏ملودی‏ ‏تنها‏ ‏تهییج‏ ‏کننده‏ ‏و‏ ‏اغواگر‏ ‏است‏ ‏یا‏ ‏اندیشه‏ ‏و‏ ‏تامل‏ ‏درونی‏ ‏را‏ ‏نیز‏ ‏بر‏ ‏می‏ ‏انگیزد؟‏ ‏آیا‏ ‏انرژی‏ ‏ریتم‏ ‏یا‏ ‏اغراق‏ ‏ملویک‏ ‏مانع‏ ‏ادراک‏ ‏ذهنی‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏فرد‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏احساسات‏ ‏صرف‏ ‏فرو‏ ‏برده‏ ‏و‏ ‏یا‏ ‏مولد‏ ‏تخیل‏ ‏و‏ ‏محرک‏ ‏تفکر‏ ‏و‏ ‏ارتباط‏ ‏متقابل‏ ‏است؟‏ ‏گردشهای‏ ‏ملودیک‏ ‏غنی‏ ‏است‏ ‏یا‏ ‏فقیر؟‏ ‏ضرباهنگ‏ ‏موسیقی‏ ‏تسخیر‏ ‏گر‏ ‏یا‏ ‏تسهیل‏ ‏گر‏ ‏فکر‏ ‏و‏ ‏ادراک‏ ‏است‏. ‏به‏ ‏لحاظ‏ ‏تأثرات‏ ‏موسیقایی،‏ ‏متعالی‏ ‏ترین‏ ‏حالت‏ ‏روانی‏ ‏و‏ ‏زیباشناسی‏ ‏در‏ ‏موسیقی‏ ‏ظرفیت‏ ‏فکری‏ ‏و‏ ‏مشهود‏ ‏در‏ ‏آن‏ ‏است،‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏درجات‏ ‏پایین‏ ‏تر‏ ‏برانگیختگی‏ ‏های‏ ‏احساسی‏ ‏و‏ ‏نازل‏ ‏ترین‏ ‏آن‏ ‏تأثرات‏ ‏بدنی‏ ‏و‏ ‏جسمانی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏با‏ ‏ریتمی‏ ‏ساده‏ ‏و‏ ‏محرک‏ ‏نیز‏ ‏می‏ ‏توان‏ ‏تحرک‏ ‏و‏ ‏التذاذ‏ ‏بدنی‏ ‏را‏ ‏بوجود‏ ‏آورد‏. ‏اما‏ ‏برای‏ ‏تحریک‏ ‏صور‏ ‏خیالی‏ ‏و‏ ‏فکری‏ ‏به‏ ‏ملودی‏ ‏غنی‏ ‏نیاز‏ ‏است‏. ‏آن‏ ‏گونه‏ ‏که‏ ‏تخیل‏ ‏ملودیک‏ ‏در‏ ‏آثار‏ ‏اساتید‏ ‏بزرگی‏ ‏چون‏ ‏صبا،‏ ‏وزیری،‏ ‏درویش‏ ‏خان‏ ‏و‏ ... ‏سرشار‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏موسیقی‏ ‏عامه‏ ‏پسند،‏ ‏موسیقی‏ ‏احساسی،‏ ‏تهییج‏ ‏گر‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏مواردی‏ ‏محرک‏ ‏تمنیات‏ ‏بدنی‏ ‏است‏. ‏فکر‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏طرازهای‏ ‏هیجانی‏ ‏متوقف‏ ‏می‏ ‏سازد‏ ‏و‏ ‏اغلب‏ ‏مانع‏ ‏اندیشه‏ ‏و‏ ‏تامل‏ ‏است،‏ ‏در‏ ‏واقع‏ ‏موسیقی‏ ‏عامه‏ ‏پسند‏ ‏به‏ ‏این‏ ‏جهت‏ ‏عنوان