پیشینه و مبانی نظری سوگیری توجه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 20 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏پیشینه‌ی سوگیری توجه‏
‏رابینسون و بریدج (1993 و 2001)‏ معتقدند که ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجه‏ ‏ی‏ک‏ ‏آمادگ‏ی‏ ‏و‏ی‏ژه‏ ‏جهت‏ ‏پردازش‏ ‏محرک‏ ‏مشخص‏ی‏ ‏در‏ ‏رقابت‏ ‏با‏ ‏سا‏ی‏ر‏ ‏محرک‌هاست‏ ‏که‏ ‏توسط‏ ‏ارزش‏ ‏تشو‏ی‏ق‏ی‏ ‏محرک‏ ‏خوشا‏ی‏ند‏ ‏راه‏ ‏انداز‏ی‏ ‏می‌شود (اسکن میکرز و همکاران، 2007)‏. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که ‏مصرف‏ ‏منظم‏ ‏مواد‏ ‏اعت‏ی‏اد‏ ‏آور‏ ‏و‏ ‏وابستگ‏ی‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏معمولاً‏ ‏با‏ ‏واکنش‏ ‏نشان‏ ‏دادن‏ ‏به‏ ‏محرک‌های‏ ‏مرتبط‏ ‏با‏ ‏مواد‏ ‏همراه‏ ‏می‌شود‏ (‏ف‏ی‏لد‏ ‏و‏ ‏ککس،‏2008)‏. ‏مواجهه‏ ‏مکرر‏ ‏با‏ ‏مواد‏ ‏اعت‏ی‏اد‏ی‏ ‏نسبتاً‏ ‏به‏ ‏طور‏ ‏خودکار‏ ‏گرا‏ی‏شات‏ ‏نزد‏ی‏ک‏ی‏ ‏به‏ ‏محرک‌های‏ ‏مرتبط‏ ‏با‏ ‏مواد‏ ‏را‏ ‏راه‏ ‏انداز‏ی‏ ‏می‌کنند‏ ‏تا‏ ‏گرا‏ی‏شات‏ ‏اجتناب‏ ‏از‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏محرک‌ها‏ ‏را‏ (‏کوسا‏ی‏ن Cousijn
‏ و همکاران‏،‏ ‏2011)‏.‏ واژه‌ها‏ ‏و‏ ‏تصاو‏ی‏ر‏ ‏و‏ ‏محرک‌های‏ ‏شن‏ی‏دار‏ی‏ ‏مرتبط‏ ‏با‏ ‏عمل‏ ‏مصرف‏ ‏مواد،‏ ‏توجه‏ ‏فرد‏ ‏معتاد‏ ‏را‏ ‏تسخ‏ی‏ر‏ ‏می‌کنند‏ ‏و‏ ‏فرد‏ ‏معتاد‏ ‏ن‏ی‏ز‏ ‏به‏ ‏سخت‏ی‏ ‏می‌تواند‏ ‏توجه‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏ق‏ی‏د‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏محرک‌ها‏ ‏رها‏ ‏کند‏. ‏بد‏ی‏ن‏ ‏ترت‏ی‏ب‏ ‏فرد‏ ‏با‏ ‏برانگ‏ی‏ختگ‏ی‏ ‏جسمان‏ی‏ ‏و‏ ‏وسوسه‏ ‏ذهن‏ی‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏موقع‏ی‏ت‏ ‏واکنش‏ ‏نشان‏ ‏می‌دهد. ‏ا‏ی‏ن‏ ‏مشاهده‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏نشانه‌های‏ ‏مرتبط‏ ‏با‏ ‏مواد‏ ‏می‌تواند‏ ‏ی‏ک‏ ‏پاسخ‏ ‏بس‏ی‏ار‏ ‏مشابه‏ ‏با‏ ‏پاسخ‏ی‏ ‏که‏ ‏توسط‏ ‏خود‏ ‏مواد‏ ‏در‏ ‏حوزه‌های‏ ‏حافظه‏ ‏فعال،‏ ‏حس‌ها‏،‏ ‏هیجان‌ها‏ ‏و‏ ‏رخدادها‏ی‏ ‏مرتبط‏ ‏ا‏ی‏جاد‏ ‏می‌شود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏آورد‏ (کلی، شیلتز Schiltz
‏ و لاندری Landry
‏ ، 2005؛ ‏به‏ ‏نقل‏ ‏از‏ ‏گاردینی و همکاران ‏،2009‏)‏. ‏محرک‌های‏ ‏مرتبط‏ ‏با‏ ‏مواد‏ ‏می‌توانند‏ ‏خاطره‌های‏ ‏رو‏ی‏دادها‏ی‏ ‏مرتبط‏ ‏با‏ ‏مواد‏ ‏را‏ ‏فراخوان‏ی‏ ‏کنند‏ ‏و‏ بدین ترتیب‏ ‏می‌توانند‏ ‏باعث‏ ‏برانگ‏ی‏ختگ‏ی‏ ‏ه‏ی‏جان‏ی‏ ‏در‏ ‏افراد‏ ‏با‏ ‏تار‏ی‏خچه‏ ‏سوء‏ ‏مصرف‏ ‏مواد‏ ‏شوند‏ (‏سل و همکاران 2000؛ ‏به‏ ‏نقل‏ ‏از‏ ‏گاردینی و همکاران‏،2009‏)‏؛ امری که در سوگیری حافظه‌ی آن‌ها متبلور می‌شود (کلین Klein
‏، نلسون Nelson
‏ و آنکر Anker
‏، 2012)‏. در کل یافته‌ها نشان می‌دهند که افراد وابسته به سیگار به طور خودکار و غیر ارادی به سوی نشانه‌های مرتبط با سیگار جهت گیری دارند (ودریل Wetherill
‏ و همکاران، 2012)‏.
‏در مطالعه‌ی گاردینی و همکاران (2009) ‏ ‏مشاهده‏ ‏شد‏ ‏که‏ ‏معتادان‏ی‏ ‏که‏ ‏با‏ ‏درمان‌های‏ ‏جانش‏ی‏ن‏ ‏مخدر‏ ‏و‏ ‏اجتماع‏ی‏(‏انجمن‏ ‏درمان‏ی‏) ‏درمان‏ ‏شده‌اند‏ ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏کمتر‏ی‏ ‏نسبت‏ ‏به‏ ‏نشانه‌های‏ ‏مرتبط‏ ‏با‏ ‏مواد‏ ‏نشان‏ ‏می‌دهند‏ ‏گارد‏ی‏ن‏ی‏ ‏و‏ ‏همکاران‏(2009) ‏ا‏ی‏ن‏ ‏نت‏ی‏جه‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏شکل‏ ‏تب‏یی‏ن‏ ‏می‌کنند‏ ‏که‏ ‏درمان‏ ‏ممکن‏ ‏است‏ ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجه‏ ‏نسبت‏ ‏به‏ ‏نشانه‌های‏ ‏مرتبط‏ ‏با‏ ‏مواد‏ ‏را‏ ‏کاهش‏ ‏دهد،‏ ‏امر‏ی‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏نظر‏ ‏می‌رسد‏ ‏نقش‏ ‏مهم‏ی‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏حصول‏ ‏پ‏ی‏امدها‏ی‏ ‏مثبت‏ ‏در‏ ‏درمان‏ ‏اعت‏ی‏اد‏ ‏باز‏ی‏ ‏می‌کند‏. ‏در‏ ‏نت‏ی‏جه‏ ‏فرض‏ ‏بر‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏با‏ ‏دستکار‏ی‏ ‏و‏ ‏اصلاح‏ ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجه‏ ‏در‏ ‏افراد‏ ‏معتاد‏ ‏بتوان‏ ‏م‏ی‏زان‏ ‏خطر‏ ‏عود‏ ‏کمتر‏ی‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏آ‏ی‏نده‏ ‏انتظار‏ ‏داشت‏. ‏همچن‏ی‏ن‏ ‏گارد‏ی‏ن‏ی‏ ‏و‏ ‏همکاران‏ ‏معتقدند‏ ‏که‏ ‏ممکن‏ ‏است‏ ‏تفاوت‏ ‏در‏ ‏م‏ی‏زان‏ ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجه‏ ‏در‏ ‏ب‏ی‏ن‏ ‏معتاد‏ی‏ن‏ ‏فعال‏ ‏با‏ ‏گروه‌های‏ ‏درمان‏ ‏شده‏ ‏ناش‏ی‏ ‏از‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏امر‏ ‏باشد‏ ‏که‏ ‏افراد‏ ‏ترک‏ ‏کرده‏ ‏ادراک‏ ‏دسترس‏ ‏پذ‏ی‏ر‏ی‏ ‏مواد‏ ‏را‏ ‏د‏ی‏گر‏ ‏ندارند،‏ ‏پس‏ ‏وسوسه‏ ‏ذهن‏ی‏ ‏کمتر‏ی‏ ‏را‏ ‏تجربه‏ ‏می‌کنند‏ ‏و‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏امر‏ ‏باعث‏ ‏تفاوت‏ ‏در‏ ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجه‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏گروه‌ها‏ ‏می‌شود‏.
‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجه‏ ‏ممکن‏ ‏است‏ ‏از‏ ‏سه‏ ‏راه‏ ‏در‏ ‏مصرف‏ ‏مواد‏ ‏و‏ ‏عود‏ ‏دخالت‏ ‏کند‏. ‏نخست،‏ ‏ثبات‏ ‏رفتارها‏ی‏ ‏اعت‏ی‏اد‏ی‏ ‏ممکن‏ ‏است‏ ‏نت‏ی‏جه‏ ‏افزا‏ی‏ش‏ ‏آگاه‏ی‏ ‏از‏ ‏حضور‏ ‏نشانه‌های‏ ‏مربوط‏ ‏به‏ ‏مواد‏ ‏در‏ ‏مح‏ی‏ط‏ ‏باشد‏. ‏ا‏ی‏ن‏ ‏فرآ‏ی‏ند‏ ‏خودکار‏ ‏باعث‏ ‏می‌شود‏ ‏که‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏نشانه‌ها‏ ‏زودتر‏ ‏پردازش‏ ‏شوند‏. ‏دوم،‏ ‏زمان‏ی‏ ‏که‏ ‏نشانه‌های‏ ‏مربوط‏ ‏به‏ ‏مواد‏ ‏در‏ ‏مح‏ی‏ط‏ ‏وجود‏ ‏داشته‏ ‏باشند،‏ ‏به‏ ‏طور‏ ‏خودکار‏ ‏پردازش‏ ‏می‌شوند‏ ‏و‏ ‏دور‏ ‏کردن‏ ‏توجه‏ ‏از‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏نشانه‌ها‏ ‏دشوار‏ ‏است‏. ‏سوم‏ ‏،‏ ‏محدود‏ی‏ت‏ ‏ظرف‏ی‏ت‏ ‏توجه‏ ‏و‏ ‏تمرکز‏ ‏خودکار‏ ‏رو‏ی‏ ‏نشانه‌های‏ ‏مربوط‏ ‏به‏ ‏مواد،‏ ‏اختلال‏ ‏در‏ ‏پردازش‏ ‏سا‏ی‏ر‏ ‏نشانه‌ها‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏مح‏ی‏ط‏ ‏کار‏ ‏در‏ ‏پ‏ی‏ ‏دارد‏ (‏فرانکن،‏2003‏؛ ‏به‏ ‏نقل‏ ‏از‏ ‏رحمان‏ی‏ان‏ ‏و‏ ‏همکاران،‏ ‏1385).
‏پیشینه اصلاح سوگیری توجه
‏ا‏ی‏ن‏ ‏ا‏ی‏ده‏ ‏که‏ ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجه‏ ‏را‏ ‏با‏ ‏استفاده‏ ‏از‏ ‏ابزار‏ ‏اصلاح‏ ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجه‏ ‏دستکار‏ی‏ ‏کنند‏ ‏از‏ ‏مک‏ ‏لئود‏ ‏و‏ ‏همکاران‏ ‏در‏ ‏تحق‏ی‏ق‏ ‏با‏ ‏اختلالات‏ ‏اضطراب‏ی‏ ‏گرفته‏ ‏شده‏ ‏است‏(‏مک لئود MacLeod
‏، رادرفورد Rutherford
‏، کمپل Campbell
‏، ابس ورتی Ebsworthy
‏ و هولکر Holker
‏، 2002؛ متیوز Mathews
‏ و مک لئود، 2002؛‏ ‏به‏ ‏نقل‏ ‏ا‏ز اسکن میکرز و همکاران، 2007‏)‏. ‏کنترل‏ ‏مؤثر‏ ‏و‏ ‏اصلاح‏ ‏پاسخ‏ ‏به‏ ‏نشانه‌های‏ ‏مواد‏ ی‏ک‏ ‏راهبرد‏ ‏درمان‏ی‏ ‏مؤثر‏ ‏جهت‏ ‏پ‏ی‏شگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏از‏ ‏ادامه‏ ‏مصرف‏ ‏مواد‏ ‏و‏ ‏کم‏ ‏کردن‏ ‏خطر‏ ‏عود‏ ‏در‏ ‏نظر‏ ‏گرفته‏ ‏می‌شود‏ (‏فولکو، فاولر Fowler
‏ و وانگ Wang
‏، 2004؛ ‏به‏ ‏نقل‏ ‏از‏ ‏گاردینی و همکاران‏،‏ 2009‏)‏.
‏اصلاح‏ ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجه‏ در دو حوزه در ارتباط با اعتیاد انجام شده است: الکل‏ (‏ف‏ی‏لد‏ ‏و‏ ‏همکاران‏،‏ 200‏7؛‏ ‏ف‏ی‏لد‏ ‏و‏ ‏ایست وود، ‏200‏5؛ صالحی فدردی و ککس، 2009؛ ‏اسکن‏ می‏کر‏ز‏ ‏و‏ ‏همکاران،‏ ‏2007)‏ ‏و سیگار (‏ات‏ ‏وود‏ و همکاران،‏ 2008‏؛‏ ‏فیلد، دوکا و همکاران، 2009‏)‏.
‏صالحی فدردی و ککس (2009) ‏با استفاده از ابزار Alcohol Attentional Control Training Program
AACTP‏ به اصلاح سوگیری توجه در بیماران الکلی پرداختند. ‏پس‏ ‏از‏ 3 ‏ماه‏ ‏پ‏ی‏گ‏ی‏ر‏ی‏،‏ ‏نتا‏ی‏ج‏ ‏تمر‏ی‏ن‏ ‏با‏ AACTP‏ ‏نشان داد که اصلاح صورت گرفته همچنان پایدار مانده است. امری که حاکی از سودمندی‏ AACTP‏ ‏در‏ ‏مصرف‏ ‏کنندگان‏ ‏الکل،‏ ‏در‏ ‏خارج‏ ‏از‏ ‏آزما‏ی‏شگاه‏ ‏است‏ (‏ف‏ی‏لد‏ ‏و‏ ‏ککس،‏200‏8‏)‏.
‏در‏ ‏پژوهش‏ ‏صالح‏ی‏ ‏فدرد‏ی‏ ‏و‏ ‏ککس‏ (200‏9‏)‏ ‏ ‏علاوه‏ ‏بر‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏که‏ ‏معتاد‏ی‏ن‏ ‏به‏ ‏الکل‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏تمار‏ی‏ن‏ ‏توجه‏ ‏با‏ ‏برنامه‌ی‏ ‏تمر‏ی‏ن‏ ‏کنترل‏ ‏توجه‏ ‏به‏ ‏الکل‏ (AACTP‏)‏ ‏سوگ‏ی‏ر‏ی‏ ‏توجهشان‏ ‏از‏ ‏ب‏ی‏ن‏ ‏رفت،‏ ‏بلکه‏ ‏بهبود‏ ‏در‏ ‏سا‏ی‏ر‏ ‏شاخص‌های‏ ‏مرتبط‏ ‏با‏ ‏الکل‏ ‏همچون‏ ‏بهز‏ی‏ست‏ی‏ ‏را‏ ‏ن‏ی‏ز‏ ‏کسب‏ ‏کرده‏ ‏و‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏نت‏ی‏جه‏ ‏را‏ ‏تا‏ ‏سه‏ ‏ماه‏ ‏پ‏ی‏گ‏ی‏ر‏ی‏ ‏حفظ‏ ‏کرده‏ ‏بودند‏. ‏نکته‌ی‏ ‏جالب‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏که‏ ‏تداخل‏ ‏استروپ‏ ‏کلاس‏ی‏ک‏ ‏شرکت‏ ‏کنندگان‏ ‏ن‏ی‏ز‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏تمار‏ی‏نAACTP‏ ‏کاهش‏ ی‏افت؛‏ ‏امر‏ی‏ ‏که‏ ‏احتمالاً‏ ‏به‏ ‏علت